گرمی دستان مهربانت در اندیشه کودکانه ام یادآور مهربانی پدریست که اندک زمانیست داغ نبودنش بی تابم کرده است .

آرامشی عجیب درونم را فرا گرفته است به یادم می آید روزهای با پدر بودن ، روزهای شیرین زندگی در کنار مهربانیش ، لبخند زیبای پدر و شوق زیستن در ژرفای نگاهش از خاطرم نرفته که هیچ با نوازش دستان مهربانت دوباره در ذهنم تداعی گردیده است.

پدر برایم از تو میگفت از پاکی نگاهت و مهربانی صدایت آن روزها شاید حرفهای پدر برایم قابل درک نبود اما امروز  صداقت آن حرفها را حس میکنم. آقای خوبم کاش ممکن بود همیشه در کنارت باشم دلم نمیخواهد از اغوشت جدا شوم. آه که چقدر بوی پدر می دهی و گرمای محبتش را برایم زنده میکنی .......