عصر این جمعه دلگیر دلم گفت بگویم و بنویسم

                                                      چرا گل به گلدان نرسیده است

                                                             چرا عشق به پایان نرسیده است

بگو یوسف دلخسته زشیراز   بیاید بگوید ، بنویسد

 که چرا قصه عشق به پایان نرسیده است -  

                               چرا یوسف گمگشته به کنعان نرسیده است.

عصر این جمعه دلگیر که وجود تو کنار دل هر آشفته بیدل بشود حس

توکجایی گل نرگس

زائری بارانی ام آقا به دادم میرسی         خسته تنها به دادم میرسی

گرچه آهو نیستم از پر از دلتنگی ام              ضامن چشمان آهوها به دادم میرسی

 من دخیل التماسم را به چشمت بسته ام              هشتمین دردانه زهرا به دادم میرسی

محبوب رضاست هر که دل ریشتراست             از کعبه صفای این حرم بیشتر است

اینجاست طبیبی که ندارد نوبت                  هر دل که شکسته تر پیشتر است

  قطعه گمشده های از پر پرواز کم است

                                                         یازده بار شمردیم و یکی باز کم است

این همه آب که جاریست نه اقیانوس است

                                            عرق شرم زمین است که سرباز کم است

اللهم عجل لولیک الفرج

یک چشم زدن غافل از آن ماه نباشیم

                                                  شاید که نگاهی کند آگاه نباشیم

چه انتظار عجیبی

   تو بین منتظران هم ،

          عزیز من چه غریبی

                عجیبتر  آنکه چه آسان

                     نبودنت شده عادت

                           چه کودکانه سپردیم

                                 دل به بازی قسمت

                                      چه بی خیال نشستیم

                                            نه کوششی ، نه تلاشی

                                                فقط نشسته و گفتیم

                                                      خدا کند که بیایی