امروز یه اتفاق قشنگ تو اربعین حسینی تو شهرمون افتاد .

تشییع پیکر 2 شهید گمنام . دیشب شب وداع با اونا بود . برای ما وداع بود و برای آنها وصال .ما از دریای الطاف الهی و انوار قدسی انها وداع کردیم و انها به دریای کرامت حسینی و اقیانوس رحمت الهی رسیدند.

امروز هم خوشحال بودم و هم گریان

خوشحال از اینکه شهدا ما را لایق دانستند و در عصر خشکیدگی عاطفه عصر هجوم رذالت انسانی و عصر سیمان و آهن ،منتی بر ما نهادند و یکبار دیگر فضای شهرمان را متبرک از قدوم خود کردند

اما گریان از اینکه  با آمدنشان مسئولیت سنگینی بر دوشمان گذاشتند و رفتند مسئولیت پاسداری از آرمانهایشان ، حراست  و صیانت از درخت انقلاب . آری گریان از اینکه از قافله شان جامانده ایم

امروز که به همسنگرانشان نگاه می کردم گرد و غبار گذشت زمان چهره هایشان را پیر کرده بود و با حسرت عجیبی به تابوت دوستانشان نگاه می کردند انگار که پاره ای از بدن انها را می بردند.

خدایا چه آزمون دشواریست نفس کشیدن در هوای شهدا و سیراب شدن از دریای گذشت و ایثارشان

معبودا کمکمان کن تا از این آزمون بزرگ سربلند بیرون آئیم .

دیگر این خانه مرا تنگ بود

                               زندگی بی شهدا ننگ بود