نمی دانم .....

نمی دانم چه می خواهم خدایا           به دنبال چه میگردم شب وروز

چه می جوید نگاه خسته من              چرا افسرده است این قلب پرسوز

                                    زجمع آشنایان می گریزم                 به کنجی می خزم آرام و خاموش

نگاهم غوطه ور در تیرگیها         به بیمار دل خود می دهم گوش

گریزانم از این مردم که بامن           به ظاهر یکدل ویک رنگ هستند

ولی درباطن از فرط حقارت              به دامانم دوصد پیرایه بستند

از این مردم که تا شرحم شنیدند         به رویم چون گل خوشبو شکفتند

ولی آندم که در خلوت نشستند           مرا دیوانه ای بدنام کردند