اگر آه تو از جنس نیاز است                  در باغ شهادت باز باز است

در عصر دود و آهن وسیمان که مهربانی و عطوفت در حال خشکیدن است . با خدا بودن بهتر از ناخدا بودن است . دیروز برای شهادت راهی بود و امروز معبری تنگ و خوشا به حال انانکه حتی از این معبر تنگ هم راهی برای عبور می یابند.

سخت است که در این وای نفسای زندگی دنیوی به نردبان خدا برسی و راهت را برای رسیدن به او پیدا کنی.

فکر می کردم که دیگر شهرمان عطر و بوی شهادت نخواهد گرفت . کوچه هایش آدمی را از یاد خدا غافل می کرد.

اما دیروز خبری شنیدم که به مردمان شهرم امیدوار شدم هنوز هم خدا پنجره اش روبه اتاق ماست.

آری یکی از جوانان عرشی شهرم طاقت تحمل فرش را نداشت و عروج کرد.

شهادت واژه ای که کم کم داشت برایم بیگانه می شد و به دفتر خاطرات ذهنم می پیوست .اما شنیدن خبر شهادت پاسدار رشید اسلام محمد منتظر قائم بدست گروهک ضاله و منحرف پژاک ، صورتی دیگر از شهادت را برایم ترسیم کرد .

شهید منتظرقائم با آنکه سن زیادی نداشت اما در شبهای قدر امسال از خالقش تائیدیه شهادت گرفت و چه زیباست اینسان پرگشودن به سمت پروردگار.

وچندی بعد از ماه رمضان در عملیات براندازی گروهک پژاک در کردستان به درجه رفیع شهادت رسید.

اینست مرگ باعزت ، که آرزوی همه ماست.

خداوندا مرگم را برای خودت و با عزت قرار بده .

مرا اسب سپیدی بود روزی                              شهادت را امیدی بود روزی

سنگر خوب و قشنگی د اشنیم                        روی دوش خود تفنگی داشتیم

جنگ ما را لایق خود کرده بود                           جبهه ما را عاشق خود کرده بود.

این آخرین پیام شهید  محمد منتظر قائم به همسرش قبل از شهادت بود:

برای هر ایستادنی باید خم شد واگر روزی غم تورا خم کرد بدان آغازی برای ایستادن است.